Het Pelgrimspad
2003 - 2011
 

2e Etappe:
Berneau (B) - Gronsveld   ( 14 km )

zaterdag 25 januari 2003

Op zaterdag na het boodschappen doen, lokt het zonnetje ons weer naar het zuiden. Vandaag zijn we met zijn drieën, onze jongste zoon loopt mee. We zoeken Berneau weer op, waar we de vorige keer gebleven waren en gaan om 13.50 uur op weg voor de tweede etappe. 
In de buurt van het grote spoorviaduct dat hoog boven dit plaatsje uittorent parkeren we de auto en daar gaan we weer. Rechtsaf,  klimmend langs de spoorlijn, komen we een terreinwagen tegen, terwijl aan het begin van het pad toch duidelijk een verkeersbord stond waarop aangegeven stond dat deze weg verboden was voor auto's en 4x4. Misschien kwam het door mijn manier van kijken (ik heb sowieso al een hekel aan dit type auto's en dan vooral aan de types die daarin zitten), in het voorbijgaan riep de dame, die de auto bestuurde, me toe: "jabiet lahoot".  Wat zou dat nu weer betekenen? Na wat puzzelen, kwamen we er achter dat ze bedoelde: "Je l'habite la haute"; wat zoiets betekent als: "Ik woon daar boven".

Inderdaad bij een boerderij gaan we linksaf, nadat we besnuffeld zijn door twee honden en lopen richting Moelingen. Hier komen we ook de eerste boomgaarden tegen, alleen zijn ze aan verval onderhevig. Ernaast zie je de boomgaarden van deze tijd, lage boompjes in rijen achterelkaar geketend aan draden zodat ze niet uit het verband kunnen springen. Westwaarts zien we de cementindustrie, o.a. van de St. Pietersberg. Al met al stemt dit plateau ons tot nadenken over de ontwikkelingen in de moderne tijd. In Moelingen steken we voor de derde keer de Berwinne over, die nu zijn weg zoekt naar de Maas. Via de achtertuin van een verlaten grote boerderij schampen we dit plaatsje en zetten onze weg voort naar Nederland.

Spoedig zien we grenspaal no. 36 en in de verte het torentje van Mesch, het eerste plaatsje in Nederland dat we aandoen. Dit oeroude dorpje ten zuidoosten van Eijsden herbergt een van de oudste kerkjes van Nederland, de kerk van de H. Pancratius. Maar daar hebben we geen tijd voor, het is inmiddels al 3 uur en we wandelen in de winter: het is vroeg donker, we moeten doorstappen willen we ons einddoel halen. In dit dorpje zijn we al vaker geweest, maar toch is dit de eerste plek waar we de weg mis lopen. Maar dat komt deels door een verbouwing van een huis, aangezien ze de afrastering over ons voetpad geplaatst hebben. Ook ontdekken we een drukfoutje in ons boekje dat voor verwarring zorgt.

Al met al vinden we toch nog snel de grote boerderij Op den Dries en gaan daar rechtsaf de Bourgogne (zo heet die straat echt) in. Zo verlaten we dit mooie dorpje met zijn mooie namen en spoeden ons richting Savelsbos. 

Maar dan zal eerst nog wat geklommen moeten worden, we zijn tenslotte in het heuvelland. En dat klimmen trekt toch wel een streep(je) door onze tijdrekening, d.w.z. het kost wat meer tijd, 5 km per uur halen we net niet. Het zonnetje is inmiddels ook al lang verdwenen en zo gaan we voort.

Het Savelsbos begint met een flinke klim, waarna we vijf kilometer door dit bijzondere bos wandelen. De paden voeren ons langs de bosrand van het plateau, maar laten ons toch ook weer dalen en stijgen. Het valt niet mee, zeker als er ook nog enkele druppeltjes vallen. Tevens wordt er gemijmerd over hoe mooi het hier wel niet zou zijn als het zomer zou zijn, dan lijkt me de natuur hier op zijn mooist.
yTevens is dit bos bekend voor zijn vuursteenmijnen uit de oudheid en inderdaad, plots zien we midden in het bos een groot hekwerk om een diep gat. Met wat fantasie is hier een mijn in te herkennen. Tenslotte gaan we via een bruggetje naar de andere helling van dit bos en lopen om 5 uur Gronsveld binnen. Hier verlaten we de route en gaan een volgende keer op deze plek verder.

Nog 246 km tot 's Hertogenbosch

Verder naar etappe 3

Terug naar overzicht Pelgrimspad