|
Het Pelgrimspad 2003 - 2011 26e Etappe donderdag 4 augustus 2011 Oei, een blik in ons routeboekje leert dat het alweer bijna een jaar geleden is dat we de vorige etappe gelopen hebben. Toch handig, wanneer je steeds de datum bij de gelopen bladzijde noteert, maar nu ook confronterend. Inmiddels zijn we al zo ver van huis dat de Tomtom bijna 100 km aangeeft om op de plek van bestemming te komen. De aanrijroute begint dus steeds meer tijd te vergen, bovendien zitten we midden in de boesjboesj zodat de fietsen ook weer mee moeten om van het eindpunt naar het beginpunt te komen. Openbaar vervoer is geen optie, in dit gebied rijden geen bussen! We vinden weer een fijne parkeerplek voor de auto en fietsen daarna door een bosrijk gebied naar de Logtsebaan, waar we vorig jaar gebleven zijn. De fietsroute naar deze plek, vooraf uitgestippeld met behulp van Google Earth, klopt deze keer wonderwel en zonder grote problemen bereiken we om 12 uur de plek waar we vorig jaar gestopt zijn.
Het is erg warm, gisteren heeft het geregend waardoor er veel vocht in de lucht zit. Deze etappe loopt door een mooi natuurgebied: Kampina, een van de grootste natte heidegebieden in Nederland. Het fraaie heidelandschap is omringd door bossen en doorsneden door enkele beken(staat zo in het boekje!). De etappe van vandaag gaat dwars over deze heide.
Het gehele gebied is omringd door een lange afrastering en wordt begraasd door paarden en runderen. Van de runderen hebben we alleen de uitwerpselen gezien. Paarden hebben we wel gezien, 2 kudden (of is het kuddes?) van ongeveer 10 paarden. Ze waren gelukkig rustig en stonden onder een groepje bomen van de schaduw te genieten. De paarden hadden ook last van de hitte, dat kwam ons dit keer goed uit.
In dit gebied wordt trouwens veel gefietst. Langs de zandpaden zijn op veel plekken verharde fietspaden aangelegd, waar dan ook dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Veel generatiegenoten met grijze kopjes en in het bezit van prachtige, moderne fietsen laten door hun korte broeken de witte en soms knokige beentjes zien. De fietspaden hebben echter een nadeel, ze zijn erg smal. Je kunt niet met zijn tweeën naast elkaar fietsen. Tijdens de lunchpauze midden in een bos zitten we op een plek waar druk fietsverkeer plaatsvindt. Opvallend is dat het heel vaak stellen zijn, meestal een man en een vrouw. Op een gegeven moment gaan we het fietsgedrag van de stellen analyseren (Wat zou je anders doen om het kauwen te veraangenamen?).
Zoals gezegd, door het smalle fietspad zijn de stellen genoodzaakt achter elkaar te fietsen, waarbij het interessant is om vast te stellen wie op kop rijdt, m.a.w. wie de leiding heeft. In de meeste gevallen is dat de man die duidelijk de regie in handen heeft, hij bepaalt het tempo en de route. Er zijn echter ook stellen waarbij de vrouw voorop fietst, waarbij de achterop komende man op meer dan normale interesse van mij kan rekenen. Ik tracht te duiden wat voor een type man hij zou kunnen zijn. De gelaatsuitdrukking, de fysieke gesteldheid en de algehele uitstraling van die figuren bevestigen mijn oordeel, die ik ten aanzien van dit type mannen blijk te bezitten en die ik hier beter niet kan ventileren! Vooroordelen, volgens de mening van mijn wandelpartner! Als wandelaars zijn wij uiteraard ook een stel en wie bepaalt het tempo, de rustpauzes, de route, etc........ En wie bepaalt het tempo, de rustpauzes en de route in ons geval??? Och, laat ik er maar over ophouden!
Plots staan we weer voor een hek. Ik ben helemaal vergeten dat we inderdaad een uur geleden ook al een hek gepasseerd zijn. Oei, dat laat ons beseffen hoe groot dit omrasterde gebied moet zijn. De afrastering bestaat uit 2 dunne draden, schrikdraad nemen we aan! We hebben maar niet gevoeld of er ook stroom op staat! We hoeven niet alles te weten, hoewel sommige wandelaars wél alles willen weten en elk informatiebord uitgebreid gaan bestuderen! Geen wonder dat we maar een gemiddelde van 4 km per uur halen tijdens onze wandeltochten! Even verder komen we bij een zandpad met een echte naam: Posthoornse Weg. Er naast ligt weer zo'n eerder genoemde smalle fietsstrook! We herkennen de weg, want hier hebben we vanmorgen tijdens onze fietstocht over gereden. Ik fietste vanmorgen voorop ...
Lopend over de zandweg - naast het fietspad - weten we dat we niet meer ver hoeven vandaag. Gelukkig maar, want lopen door mul zand is ook niet alles en over het verharde fietspad lopen is helaas niet te doen! Druk fietsverkeer en sommige fietsers hebben zo'n luide fietsbel, dat je je een hoedje schrikt! Maar dat is weer een ander verhaal .... Maar eerst komen nog we bij een kasteel, hoewel we meer behoefte hebben aan een kapel. We lopen toch het pelgrimspad nietwaar, maar vandaag hebben we geen enkel devotiepunt kunnen ontdekken! Dus dan maar naar het kasteel ...
Toch wel vriendelijk van de kasteeleigenaar, we mogen over zijn oprit lopen en komen zo linea recta bij de parkeerplaats waar onze auto staat. We zien er maar vanaf om er nog een bladzijde uit ons routeboekje bij te lopen, zoals we aanvankelijk van plan waren. Er lijkt regen op komst; dit is een goed excuus om het hierbij te laten. We stappen in de auto en halen onze fietsen op. Ze staan er nog! Nog 19,5 km tot 's Hertogenbosch |
