| |
|
dinsdag - 11 okt 2011 -
dag 1 : St. Gimignano & Siena
San
Gimignano en Siena staan op het programma. Opstaan om 7.00
uur, ontbijt om 8.00 uur. Om 9.15 uur zitten we in de bus op
weg naar St Gimignano, het middeleeuwse stadje op een
heuvel met de vele torens bezoeken we als eerste. Vanmorgen
zullen we dit stadje bezoeken en vanmiddag Siena.
Naast de
chauffeur zit een pronte jongedame met een grote zonnebril,
die ons de komende dagen als gids gaat begeleiden. Helène
heet ze, die naam past wel bij haar.
Helène
vertelt dat ze vanmorgen op de radio heeft gehoord dat er
een file stond op de autostrada naar Florence, maar dat die
nu is opgelost. We rijden dus vol goede moed over A11
richting Florence en daarna volgens plan via een andere
autoweg naar St Gimignano. We zouden ook binnendoor kunnen
gaan, maar autowegen schiet lekker op!
Ze
vertelt er lustig op los en vertelt dat het gebergte de
Appenijnen bergen heeft tot 2000 meter (altijd interessant
om te weten), dat bij de stad Pistoa veel boomkwekerijen
zijn en dat hier de beroemde Chiantiwijn geteeld wordt. We
kennen de wijn misschien van de flessen, die onze ouders
gebruikten als kandelaars voor druipkaarsen. Om de flessen
zat zo’n mooi mandje van raffia! (“Oh ja”, roept de bus).
Daarna begint een hele verhandeling over de eetgewoonten van
de Italianen met zijn 5 ! gangen. De voorgerechten heten “il
primo”; de hoofdgerechten “il secondo”, en het dessert “il
doce”. Maar daar hebben we in het hotel al kennis mee
gemaakt. Dan zijn de Toscaanse streekgerechten aan de beurt
en dat zijn er nogal wat! Trouwens nooit geweten dat men zo
lang over eten kan praten.
En dan, om 9.40 … staan we STOP: file! Hoe kan dat nou?
Zelfs de Italiaanse radio is niet meer te vertrouwen. Het
hele tijdschema dreigt in de war te raken. Er klinkt lichte
paniek in Helène’s stem. Het is nog een hele rit en dan
vanmiddag nog naar Siena … Die file stuurt het hele
programma in de war. Gelukkig, om 9.56 uur rijden we weer!
Er is
weer ruimte om wat te vertellen. Een heel verhaal over
Santa Fina uit de 13e eeuw, een heilige uit St.
Gimignano die daar nu nog vereerd wordt. Inderdaad, later
zullen we in de Chiesa di San Bartolo (de St. Bartholomeus
kerk, vermoed ik) één schilderij van haar vinden. Met die
verering valt het dus wel mee!
Uiteindelijk om 11.25 uur komen we aan bij dit middeleeuwse
stadje met zijn vele torens. We zagen het al van verre
liggen boven op een heuvel. Het landschap is hier betoverend
mooi met veel olijf- en wijngaarden; hier is het echte
Toscane.
Helène
voert ons door de Porta S. Giovanna en blijft maar
benadrukken dat we hier om kwart voor één terug moeten zijn.
Ze is duidelijk ongerust dat ze een van haar schaapjes
straks zal missen, veel vertrouwen in het oriëntatievermogen
van de buspassagiers heeft ze klaarblijkelijk niet. Ze zal
hier wel ervaringen mee hebben …
Inderdaad, het lijkt wel of wel of de tijd hier heeft stil
gestaan en we in de middeleeuwen terecht zijn gekomen. Samen
met de gids lopen we naar het centrale plein, de Piazza de
Cisterna met vlakbij de Piazza del Popolo. Hierna gaan we op
eigen gelegenheid dit stadje verkennen en zijn onder de
indruk wat we hier zien. Maar de tijd is kort en we hebben
geen tijd om een toren te beklimmen, iets wat we ons
voorgenomen hebben. Veel tijd zijn we kwijt met het zoeken
naar een WC. Gelukkig zien we onze medepassagier Ayo, hij
heeft de hoogste toren van het raadhuis wél beklommen en
belooft ons de foto!
St. Gimignano, de foto van Ayo
Zoals
afgesproken is iedereen om 12.45 uur weer terug bij de bus.
Er is een licht gemor in de bus merkbaar, er is eigenlijk te
weinig tijd beschikbaar geweest om dit stadje goed te
bezichtigen. Maar dit is een gevoeglijk gezelschap, dat al
weer met grote interesse luistert naar de verhalen van
Helène. Er ligt een rit van 36 km voor ons naar Siena, dus
veel tijd heeft ze niet, maar ze weet toch een hele
verhandeling over olijfolie te houden en ze probeert ons te
adviseren welke olie we moeten kiezen uit de vele soorten
die er bestaan. In het kort komt het hier op neer: de
duurste olijfolie is de beste!
De bus
slingert ons nog langs de plaatsjes Colle di Val d’Elsa
(middeleeuws met kristalindustrie) en Monteriggioni (een
middeleeuws fortstadje, ommuurd en van verre te zien),
voordat we om 13.30 uur in Siena op een parkeerplaats
aankomen! Maar we zijn er nog niet!
Siena
ligt op heuvels en we staan met de bus aan de voet van die
heuvels. De bus mag de stad niet in! Maar Helène heeft alles
geregeld. Ze propt ons in een Italiaans busje, dat naar
boven scheurt. Voor de chauffeur is dit natuurlijk
dagelijkse kost.
Maar we zijn er nog niet, we zijn pas halverwege en het
italiaanse busje mag ook niet verder! Geen nood, er wordt
gestopt bij een gebouwtje van waaruit 6 grote roltrappen ons
naar het centrum voeren. Maar, roltrappen zijn lastig voor
de passagiers met een rollator en er zijn twee rollators in
ons gezelschap. Ik pak één rollator op mijn nek en daar gaan
we! Zo raken we allemaal op het bekendste plein van Siena:
Piazza il Campo. Het mooiste plein ter wereld volgens onze
gids.
- Helène -
Helène vertelt over de Palio, een wedstrijd met paarden die
2x per jaar op dit plein gehouden. Maar veel aandacht heeft
ze niet meer, de magen van de buspassagiers beginnen zich te
melden, hoogste tijd voor de lunch.
Onze gids weet raad, ze weet een adresje aan dit plein waar
je heerlijk kunt eten en waar je bovendien 20% korting
krijgt als je bij haar in de buurt blijft. Velen volgen, wij
ook! En ze heeft gelijk, het is een prachtig plekje onder
grote zonneluifels. Die zijn nodig, want het is zomers
warm!!!
Wat eten
we?, is het volgende probleempje. Ik besluit te nemen wat
met krijt op een groot bord geschreven staat: Antipasta de
Contandino. Dat zal wel het menu van de dag zijn of een
aanbieding. “Een goede keus”, weet Helène te melden,
“allemaal streekproducten, waar ik in de bus over verteld
heb!”
"Als dat maar goed gaat", denk ik bij me zelf. T. durft de
gok niet te nemen en bestelt een veilige Pizza Margaritha.
Het duurt even voor de gestresste ober Fabio alles gebracht
heeft (inclusief een paar potten bier). Bon apetito (of
zoiets, hoor ik mompelen!
-
Antipasta de Contandino -
Nadat
Helène iedereen van advies heeft gediend gaat ze ook zitten,
schuin voor me, goed in het vizier. Het is duidelijk dat ze
de obers hier goed kent. Ze brengen haar een groot
wijnglas, waar maar weinig wijn in zit. “Dat moet zo bij
dure wijn”, weet T. naast me te vertellen. Nou ja, ik vind
het maar vreemd.
Even later serveert Fabio haar een bord waar een supergrote
biefstuk van wel 3 cm dik op ligt. Mijn ogen rollen bijna
uit mijn hoofd. Dat is zo’n biefstuk, waar ze ook in de bus
over verteld heeft. Over de bijzondere smaak van bijzondere
Toscaanse stieren, waarvan de biefstukken altijd minimaal 3
cm uitgeserveerd worden. Oei, dacht ik toen nog, dat zullen
wel dure biefstukken zijn, maar ik zou er best wel eens
eentje willen proberen!
“Ik snap niet dat zo’n grote biefstuk in zo’n smal meisje
past”, merk ik op, terwijl Helène het mes door haar biefstuk
laat glijden. Het water staat me in de mond. “Goh, zou dat
gidsen van gezelschappen zo goed verdienen?“, vraag ik me
nog hardop af.
“Je bent gewoon jaloers”, hoor ik naast me opmerken en ik
besluit om de andere kant op te kijken en stel voor om maar
eens op te stappen!
‘’Fabio, pay please!” Dat verstaat hij wel. Uiteindelijk
kost het bij elkaar € 26,55, maar om nou te zeggen dat ik
verrukkelijk gegeten heb?
Het is
inmiddels 15.10 uur. Potverdikke, ben ik een keer van mijn
leven in Siena, zit ik de halve tijd op een terras. Om kwart
voor vijf moeten we ons weer terugmelden bij de gids.
Anderhalf uur om Siena te verkennen. We steken het plein
over en gaan op zoek naar de Dom / Duomo. Om 15.25 uur
hebben we deze kerk gevonden.
Oogverblindend witte marmer, zo’n mooie kerk heb ik nog
nooit gezien. We hebben wat tijd nodig om de indrukken te
verwerken. Nu nog binnen kijken. Over de entreeprijs à € 6
pp hoeven we niet te twijfelen. Ook binnen vallen we van de
ene verbazing in de andere. Het is even wennen aan de
zebrapilaren, maar dan … dit is niet te beschrijven. Dan zal
ik het ook hierbij maar laten!
Om 16.15 uur staan we weer buiten en gaan recht tegenover de
facade op een bank tegen een muur zitten en laten nog een
tijdje de details van de voorgevel op ons inwerken.
- oogverblindende schoonheid -
Maar het klokje is
onverbiddelijk. We lopen weer naar de Piazza del Campo, waar
Helène bij het restaurant op ons staat te wachten. Om 16.45
uur vertrekken we, aanvankelijk zonder medereiziger Ayo,
naar de andere kant van de stad waar de bus staat te wachten
bij de Porta Romano. Om 17.00 uur vertrekt de bus voor de
terugreis naar ons hotel waar we om 18.40 uur aankomen!
| |
Diner om 19.15
uur:
nr 1 Rijst met restverwerking;
nr 2 > Antipasta (dikke);
nr 3 > Champignonsoep;
nr 4 > Konijn met aardappelpuree;
nr 6 > Kiwigebak.
Jammer, geen Toscaanse biefstuk van 3 cm dik, maar
wel 2 bierra en 1 espresso! |
Inmiddels kennen we ook onze “vaste” tafelgenoten
volledig bij naam:
het echtpaar Hans en Gerda van Baak uit Haarlem,
de zussen Joke en Gerda Hoekman uit Enschedé en
Zwolle.
Voor de
geïnteresseerden, het restaurant in Siena:
http://www.ristoranteilbandierino-siena.com/
dag 6 >>>
|
|
|
