Het Pieterpad
2002 - 2008

Van Pieterburen Naar Maastricht
 

   

 

1e etappe 
Pieterburen - Winssum (11 km)

woensdag 7 augustus 2002

Deze week beginnen we aan het Pieterpad. De eerste etappe brengt ons helemaal naar het topje van Groningen, een provincie waar ik nog nooit ben geweest.  We vertrekken op dinsdag  en gebruiken deze dag om de stad Groningen te bezoeken, een camping te zoeken en daarna  een bezoek te brengen aan het Lauwersmeer;  vanuit het vasteland bekijken we de Waddeneilanden. Het eiland aan de overkant moet Ameland zijn (denken we).

We hebben besloten te overnachten in een tentje en zetten dit nachtverblijf op in het plaatsje Warffum op camping "De Rooie Haan". Het blijkt een vrij eenvoudige camping te zijn, vooral gericht op watersporters en gelegen aan het Reitdiep. We houden het er maar twee nachten vol!

Op woensdag beginnen we. Niks getraind, maar de eerste etappe is "maar" 11 km, dus dat moet kunnen. Kunnen we meteen ervaren hoe het gesteld is met onze conditie en uithoudingsvermogen. 
We rijden met de auto naar Winsum en willen met openbaar vervoer naar de startplaats Pieterburen. Dat valt toch wel een beetje tegen, want het vergt nogal wat tijd voordat we per trein in Baflo zijn en met de treintaxi in Pieterburen aan komen. Bij ons in de taxi zit een jongen die gaat Wadlopen en de taxichauffeur voorspelt hem slecht weer en zelfs onweer. Wij zitten achterin en zeggen maar niet al te veel en denken het onze. Slecht weer!! en dat al meteen bij de start. Ik zit al meteen te balen en denk, waar ben ik aan begonnen. Later zal blijken dat de chauffeur ongelijk had.

Rond 12 uur komen we in Pieterburen aan, een plaatsje gelegen langs een vrij drukke hoofdweg. Het blijkt er best druk te zijn, overal zie je toeristen, restaurantjes en terrasjes. De meeste mensen zijn hier om een bezoek te brengen aan de zeehondencreche, maar daar hebben wij absoluut geen zin in. We willen zo vlug mogelijk van start gaan en zo weinig moegelijk tijd verliezen.
Het start punt van het Pieterpad, lezen we in het boekje, is gelegen bij een café: "Het Wapen van Hunsingo". We gaan op zoek. De jongen die bij ons in de taxi zat, riep nog dat het Pieterpad de andere kant opliep, maar we wilden toch echt even naar dit café.

Naast de voordeur van dit café/hotel hangt inderdaad een bordje. Op dit bordje staat als afstand 464 km aangegeven, terwijl in het boekje een afstand van 488 km staat aangegeven. We nemen gauw een foto en gaan op weg.

Het is 12.15 uur. De hoofdweg aflopen, op zoek naar de molen "De Vier Winden" waar we rechtsaf het dorp zullen verlaten. Bij de molen staat echter een souvenirwinkeltje, waar we gauw naar binnen wippen op zoek naar misschien een leuk aandenken. Het winkeltje is echter vooral gericht op de zeehondjes waar we op dat moment echt geen behoefte aan hebben; toch maar een ansichtkaart met de bezienswaardigheden van Pieterburen gekocht. We gaan gauw naar buiten, de zon schijnt en we zoeken de molen weer op: rechtsaf de Oosterweg op.

Nu zijn we echt op weg en al gauw zien we het eerste wit-rode markeringsteken, het staat op de paal van het straatnaambordje. Het eerste van de .... ik ben echt niet van plan om ze allemaal te gaan tellen. Ik zal al blij zijn als ik ze allemaal zal weten te vinden. 
We verlaten nu de bebouwde kom en lopen over een lange recht weg in zuidelijke richting. Niet echt een spectaculair begin, maar goed... ik ben toch wel een beetje opgewonden, wat ligt nog allemaal voor ons en wat staat ons nog te wachten.
Het landschap om ons heen is erg open en groen. In de verte zie je plukjes bomen, waar af en toe een torenspitsje bovenuitsteekt. Deze bomen liggen wat hoger in het landschap, in Groningen noemen ze dit "wierden". In Friesland noemen ze dit terpen (dat wist ik nog van de geschiedenislessen) en omdat we hier in Groningen lopen zijn het dus wierden.
Het weer is goed en de zon schijnt lekker .. heerlijk. Even verder verlaten we even deze lange rechte weg en maken een klein ommetje langs een boerderij. Daarna weer die lange rechte weg, richting het dorpje Eenrum.
Vlak voor Eenrum gaan we rechtsaf een bos in. Het blijkt het enige (of een van de weinige) bossen van Groningen te zijn en voor we het wisten waren we het bos weer uit en liepen Eenrum binnen. Wat ze hier al niet een bos noemen!
Eenrum is een prachtig dorpje en eigenlijk het eerste Groninger dorpje dat ik zag. Leuke kleine huisjes en een mooi kerkje. We besluiten op een bankje bij de kerk onze knapzak aan te spreken. Heerlijk .. wat een rust onder die grote bomen. Toch heb ik niet veel rust, je weet niet wat het weer doet en hoe de benen het houden. Ze voelen een beetje stram, maar verder houden ze het goed.
Spoedig verlaten we Eenrum. Later zal ik daar een beetje spijt van krijgen, dat ik dit plaatsje niet wat beter bekeken heb. Want later kreeg ik een folder van de VVV in handen en bleek dat in Eenrum nog van alles te bezichtigen was geweest: een mosterdmakerij, een kaarsenmakerij, het kleinste hotel ter wereld en het bakkerijmuseum.
Het volgende plaatsje dat we aandoen is Mensingeweer, weer een klein dorpje met een dominerende molen, alwaar we een drukke weg oversteken en parallel aan een brede sloot richting Winsum, ons einddoel, lopen.
We lopen op een verharde weg en moeten alleen af en toe opzij voor een fietser. Even later passeren we twee meisjes, die lekker peddelend op een waterfiets door de sloot glijden. Wanneer je wandelt haal je niet vlug iemand in!
Bij een brug gaan we linksaf en komen plotseling op voor ons bekend terrein. We zijn op de weg, die we ook gebruiken wanneer we met de auto van Winsum naar de camping rijden, aan de rechterhand het Reitdiep. We moeten nu dan ook regelmatig naar de kant springen om auto's te laten passeren. Vervelend, auto's passen niet in de sfeer van het Pieterpad.

We naderen ons einddoel voor deze dag. Winsum kenden we al een beetje, omdat we er gisteren en vandaag wat rondgereden hadden, maar op onze wandeling kwamen we via kleine straatjes en "tussendoorsteegjes" toch weer op verrassende plekjes van dit grote dorp. Dat is toch ook een leuk facet van deze tocht, dat je naar plekjes gebracht wordt die je anders beslist niet zou zien. 

Even later bereiken we Herberg "De Gouden Karper". De eerste etappe zit erop, het is 3 uur. We laten ons tevreden neerzakken op het terras en ik vind dat ik wel een pilsje verdiend heb. Omdat ik echter moet rijden, wordt het een cola. Hoewel we onze benen en voeten voelen, constateren we toch dat we best nog niet aan het einde van ons Latijn zijn. Dat geeft moed voor volgende etappes, die vaak veel langer zijn dan vandaag.

Denkend aan de dag van morgen, betekent dit voor kampeerders dat er boodschappen gedaan moeten worden. Voorts besluiten we om met de auto terug te gaan naar Pieterburen, om dit plaatsje wat beter te bezichtigen en wat te eten. We besluiten om de volgende dag een rustdag te nemen. We zijn er niet zeker van hoe onze spieren zullen reageren op deze inspanning, misschien zijn we morgen zo stijf als een plank en om dan bijna 20 km te lopen ...Tevens gebruiken we deze dag om van camping te wisselen. We gaan naar camping Strandheem in Opende; nog net in Groningen maar bijna in Friesland. We zullen dan ook deze voor ons nieuwe provincie gaan verkennen en een bezoek brengen aan Dokkum.

Etappe 2 >>>