|
dinsdag - 10 aug 2010 -
dag 1 : Kampen - Wolvega
We vertrekken om ongeveer 10 uur in Pey. We gaan eerst nog even naar de Gulf om te tanken en om enkele blikjes bier te kopen.
Qua voorbereiding zijn we vergeten om die in te slaan. Maar helaas, in tankstations mag geen alcohol verkocht worden.
De afstandsteller wordt op 0 gezet en ik zie dat de kilometerteller op 200.007 staat.
Een mooi rond getal, makkelijk om te onthouden. De navigatie geeft aan dat we om 12.15 uur in Kampen zullen zijn:
ons eerste reisdoel voor vandaag.
De reis verloopt spoedig en zonder pauze bereiken we inderdaad op het vooraf berekende tijdstip
Kampen.
We parkeren vlakbij het station. Op Google-earth heb ik dat vooraf bekeken en het klopte precies.
Een goede voorbereiding is het halve werk.
We rijden zonder problemen de parkeerplaats op waar we een goed plekje vinden. We eten een boterhammetje,
trekken de wandelschoenen aan, twijfelen over welke jas we aantrekken en gaan op weg.
Eerst op zoek naar een toilet. Op een station moet dat toch te vinden zijn,
maar helaas … alle deuren van het gebouw zijn dicht.
Om in de oude kern van het stadje te komen, moeten we naar de andere oever van de IJssel.
Over de IJssel is een moderne brug gebouwd die open kan.
Boven de brug torenen vier grote wielen op palen waarmee het wegdek omhoog getakeld kan worden.
Dit omhoog takelen hebben we niet mogen beleven, de bootjes die onder de brug door moeten
terwijl wij er over lopen zijn maar klein.
Wanneer we de brug achter ons hebben gelaten horen we als eerste een straatmuzikant, die een liedje speelt van Niel Diamond.
Hij staat voor een gebouw met toren dat gerestaureerd wordt, waardoor het gebouw helemaal ingepakt is
en er niet veel van te zien is.
In ons “Stadswandelingenboekje” staat dat dit het oude raadhuis is met een toren uit 1664.
Links ervan zien we een groot, gezellig plein maar ons boekje geeft aan dat we eerst rechtsaf moeten lopen
en dat doen we dan maar ook. We lopen een stukje langs de IJssel richting IJsselmeer, waarna de route naar links buigt
en we in het rustige, oude Kampen terecht komen met kleine, oude huisjes die we al vaker in dit soort stadjes gezien hebben.
We komen langs 2 kerken die allebei dicht zijn en bereiken dan de Broederpoort,
één van de drie bewaard gebleven stadspoorten van Kampen.
Dit imposante bouwwerk ligt aan de rand van een park.
De poort geeft toegang tot dit park. We steken de Singelgracht over en lopen over de Broedersingel naar de volgende poort,
waar we weer terug het oude gedeelte in gaan: de Cellebroederspoort.
Ook weer een mooi gebouw waar fietsers doorheen rijden, want het heeft zijn functie van toegangsweg tot het stadje behouden,
maar voor auto’s is het hier verboden.
Bij de Nicolaaskerk (gesloten) staat een standbeeldje van een smid.
De smid heft zijn hamer om een stuk ijzer op het aambeeld te pletten.
Even later zijn we weer terug bij de IJssel en zien we aan de overkant het station liggen.
Via de IJsselkade lopen we weer terug door een smal steegje via het winkelcentrum naar het eerdergenoemde gezellige plein.
Aan een terrasje hebben we nu het er op aan komt toch geen behoefte en lopen door tot bij het stadsmuseum.
We twijfelen en besluiten toch maar rechtsomkeer te maken. Er is een tijdelijke expositie met portretten van Kampenaren
en ik zie meteen de kale kop van Jaap Stam (oude voetballer). Nee, daar hebben we geen behoefte aan.
Terug naar de auto, waarbij we even op een leuk plekje op de brug gaan zitten en bekijken het scheepvaartverkeer
op de IJssel dat bestaat uit enkele pleziervaartuigen. Het waait hier toch wel flink,
dus lang duurt dit verpozen op de brug niet.
Bij de auto aangekomen (14.30 uur) besluiten we om niet via de autoweg onze weg te vervolgen naar Wolvega,
maar binnendoor via de Noord-Oostpolder. Op deze manier krijgen we een veel betere indruk van het landschap is de gedachte.
Op de kaart zien we dat we het beste via Emmeloord kunnen rijden. Zo gezegd en gedaan.
Vertrouwend op onze navigatie rijden we door het vlakke land en kijken vol interesse om ons heen
zonder meer aan Emmeloord te denken.
Plots zien we een enorme plas water rechts van ons. Na raadpleging van de kaart ervaren we dat dit het Tjeukemeer moet zijn,
we zijn dus al in Friesland. Onze navigatie zoekt niet de kortste weg, maar de snelste en dan moet je dat via snelwegen doen
(vindt hij of zij). Nou ja, dan volgen we maar trouw de instructies en naderen uiteindelijk Wolvega vanuit het Noorden:
eerst langs Joure en dan Heerenveen. Om 15.45 uur rijden we een ruime parkeerplaats op
en halen het sleuteltje uit het contactslot: we zijn waar we moeten zijn.
In Wolvega, vlak bij de autosnelweg ligt onze verblijfplaats:
Hotel Wolvega van het Van der Valk Concern.
Een drieverdiepingen hoog hotel met een grote vierkante toren. In die toren bevinden zich de bruidssuites,
maar die hebben we in dit stadium van onze relatie niet meer nodig. Na inchecken krijgen we een kamer op de begane grond.
Ruim, netjes, comfortabel, nieuw … kortom, naar volle tevredenheid. Bovendien krijgen we nog een welkomstdrankje,
waar we maar meteen gebruik van maken: twee koffie !!
Tijd om Wolvega te verkennen en als eerste zetten we koers naar een winkel: supermarkt C 1000.
We kopen drankjes en knabbeltjes voor ’s avonds in het hotel.
Tevens moeten we niet vergeten om voor morgen wat broodjes o.i.d. mee te nemen!
Wanneer we door zo’n winkel lopen blijkt bij het afrekenen toch weer iets meer in het mandje te liggen
dan we vooraf hadden voorgenomen. Maar daar is overheen te komen.
Wolvega is een stadje te vergelijken met een groot dorp; je zou dus ook een klein stadje (dubbele verkleining) mogen zeggen
(of kan dat grammaticaal niet?).
In elk geval vinden we een geschikte parkeerplaats en een eetgelegenheid (na lang zoeken).
Naast een cafetaria ligt een eenvoudig restaurant gerund door een Chinees echtpaar.
Het was er rustig. Af en toe komt een fritesbesteller binnen om enkele euro’s in een gokkast te werpen.
Er wordt niets gewonnen, tenminste we horen de kast niet ratelen.
Even later komen 2 oudere stellen binnen, die ons vriendelijk groeten en achter ons gaan zitten.
Ze kwebbelen volop en een van de dames bestelt een Rosé als aperitief. Had ze dat maar niet gedaan,
want de Chinese serveerster laat even later het glas op haar rok vallen. Er volgt wat consternatie,
maar gelukkig is niemand boos! Ze blijken vaste klanten te zijn.
Voor ons is het tijd om terug te gaan naar het hotel, waar we de bedden gaan proberen.
Ze blijken goed te bevallen, we slapen als rozen.
dag 2 >>>
|
